Je bent een lefgozer zij Oma vroeger als ik kattenkwaad uithaalde
Het is ergens in 1985. Het leven ging om buitenspelen, slootje springen en in natuurgebied het Twiske wekelijks veel sporten. Ik wilde schaatser worden en had daar alles voor over. Ik had lef om dingen te bereiken. Er was liefde thuis om mijn pad te volgen. En over leiderschap had ik nog helemaal geen idee.
De evolutie van generaties
Op dat moment waren mijn ouders met hele andere dingen bezig. Voornamelijk gericht op het creëren van perspectief voor onze toekomst. En stabiliteit voor ons als familie. Dat we bevoorrecht waren kwam meestal op tafel als ik mijn bord moest leeg eten. Want Afrika was er niet genoeg eten. Soms zat ik als gevolg op de plee mijn bord leeg te eten. Ik weet nog steeds niet wat de strategie achter deze tactiek was. Ik spoelde mijn laatste hapje spruiten door. Bord leeg. Probleem opgelost. Er was liefde en dat was genoeg.
De worsteling van de volgende generatie
Nu zie ik mijn eigen kinderen worstelen met hele andere vragen. Confronterend als je kinderen op tien jarige leeftijd vragen waarom er klimaatproblemen zijn, terwijl de oplossingen er zijn. En dan bedoel ik niet de problemen door te wc heenspoelen, maar gewoon het gesprek aan gaan. Want ik weet het ook niet. Ik weet wel waarom ik uit het systeem gestapt ben om er iets aan te doen.
Innoveren gaat om leren en doen
Misschien een stukje evolutie van de lefgozer wat is blijven hangen. Vroeger was het met takken een brug over een slootje maken. Nu is het de bruggen bouwen zodat meer lefleiders mee komen naar de andere kant van de sloot. En af en toe gewoon in het water vallen. Het hoort er bij, levert weer een les op en zo worden de bruggen steeds sterker. Innoveren gaat om leren en doen. Dat is wat je gaat bereiken door circulair te ondernemen. De kansen zijn eindeloos, maar daar gaat het in essentie niet om!
Klimaatwet? Lef en leiderschap? Of straks moeten… Dat is de menukaart waar we nu onze keuzes uit maken. Wat bestel jij?
Ik wil het snappen maar snap het niet
Een echt verhaal om wat uit te leggen. Want ik wil namelijk mijn kinderen uit kunnen leggen waar ik voor sta.
Er is wel degelijk een klimaatwet, getekend zelfs door onze koning. Maar er is nog geen regelgeving voor bedrijven. Maar natuurlijk gaat de overheid ons betrekken en straks ook forceren om bij te dragen aan te letter van de wet. En dus is juist nu een uitgelezen moment om samen een nieuw hoofdstuk te schrijven.
Niet wijzen maar voorbeelden geven
We kunnen wachten op de wijzende vinger van de overheid, maar dan zullen we terugkijken naar Covid en beseffen dat we zelf onze verantwoordelijkheid zullen moeten nemen.
We kunnen blijven jagen op winst, of ons keihard afvragen of een bedrijf meer of minder waard is als je voldoet aan klimaatdoelstellingen die er wel degelijk al zijn.
Bovenal. Iedere dag is een geschenk. En de echte waarden van de dag schuilen in ontmoetingen met vrienden. Het samenwerken met gedreven mensen met respect en zicht op toekomst. Ik wil dat onze kinderen lefkinderen zijn, maar daarbij ook leren dat menselijke waarden centraal staan om lef in te vullen.
Geld speelt ook een rol
Winst is in het huidige systeem wat de huur of hypotheek betaald. Maar de maatschappelijke en ecologische rekening is aan ons om te betalen. En niet om door te schuiven naar de volgende generatie.
Lef, liefde of leiderschap?
Ook jij bent een lefleider. Klein of groot, dik of dun, zwart of niet. De waarden waar jij als mens voor staat zijn de ankers van stabiliteit waar de toekomst om vraagt.
